Joan den astean jarduera parlamentario handia izan zen Legebiltzar guztietan, baita Ganberetatik kanpo ere. Dakigunez, Madrilen, Gorte Nagusietako saioetan, liskarra eta parlamentarien arteko irainak izan direla nagusi. Euskadin eta Nafarroan, berriz, ezberdintasun politikoak nabariak eta izandako eztabaidak sutsuak izan arren, ez dituzte inoiz muga horiek gainditu. Horrek gure Legebiltzarren eta Batzar Nagusien errealitatea islatzen du, baita bertako kideen jokabide pertsonala eta politikoa. Halaber, Senatuan eta Diputatuen Kongresuan Euskal Talde- eta Geroa Bai Taldearen gure ordezkarien jarrera ere. Ez dira eurak bakarrik, zorionez, beste parlamentari askok duin egiten dute politikan aurrera eramaten duten lana. Baina nola entzungor egin eskrupulurik gabeko gezurtiei, eztabaidak lokazten ari direnei edota gorputzez gorputzeko iraina eta probokazioa bilatzen dituztenei. Badakigu kontu berriak ez direla. Halaere, oso kezkaturik daudela aho betean aitortzen dute diputaturik beteranoenek, ez dutelako holako hitzezko agresibitaterik gogoratzen. Dena den, Kongresuaren lana gogor defendatzen dute, nik ere. Baina horrek ez dit eragozten zirku-politika jarraitzaileak biderkatzen ari direla onartzea, baikortasunerako tarterik ez dago. Batu ditzagun sare sozialak, egunkari digitalak eta, baita prentsa serioaren artean ere, gainerako panfletoak sua pizten ibiltzen eta akabo, informatzea eta kritika zintzoa arrisku-praktika bihurtu baitirela dirudi. Ea, Madrilgo politikaz ari nintzela… Kongresuko Araudiaren aldaketa proposatzen ari dira batzuk, irain eta deskalifikazioen erabilera hemizikloan normalizatuko den beldur. Zeren eta, dirudienez, gogor eztabaidatzeko eta deskalifikazino pertsonalak ez erabiltzeko arteko muga argi ez dagoen zenbait diputaturentzat. Ba, tira, 33. artikulu famatuaren bidez errespetua arautu nahi omen dute… Baina, zer da hau?

Etxean, beste inon, ikasten diren balioak eta mugak badirelako, ikasia etxetik atera behar da politikagintzara iristeko.