Lehen karkaxa: PPk urteak eta urteak daramatza bere izena epaitegietatik arrastaka eramaten, zentzurik zabalenean ustelkeriagatik auzipetutako alderdiko goi-kargudun ugarirekin, dozena bat ministro inputatuak, kondenatuak eta batzuk espetxeratuak barne. Bolada onean jarraitzen du, ospe handiko figura politikoen aurka hainbat prozedura irekia mantenduz.
Adibidez, sekretu eta instrukzioaren beloa altxaturik, Cristobal Montoro kasua. Nor orain, Feijoorentzat behintzat, ezezagun erabatekoa izatea dirudien. Zeren eta, PP ‘inpoluto’ baten lider gisa bere buruari tronuratzerakoan, Aznar eta Rajoy presidente ohiak argazki nagusirako aukeratu zituen Feijook, zintzotasun politikoaz aritzeko luxua haien buruari ahalbidetuz biok, Montoro beren Gobernuetako Finantza Ministro izanez, hau jeta… Baja eman berria, PPrekin inolako zerikusirik omen ez duena, ‘zuk aipatzen didazun jaun hori’ bihurturik hainbat hamarkadatan militantzia aktiboa eta publikoa izan arren... Itxaron, zer gogorarazten dit honek?
Bigarrena: PSOEk -armairu judizialetik Montororen irteerarekin pozik- bere baitatik arreta mediatikoaren gunea desbideratu nahi du horrekin, gobernu eta alderdi gisa duen egonkortasun ahuletik, haien ageriko kontraesanetatik eta nahasmen maniobretatik aldentzea. Alferrikako saioa. Ea ba, PSOEko jaun-andreok, Maria Jesús Montero presidenteordeak berak bemol santuak ere ez dituela Cerdan izena ahoskatzeko ere!, “zuk aipatzen didazun jaun hori” ere bihurtua, zeina, hainbat hamarkadatan alderdi militantzia izan arren, baja hartu eta, hara! dagoeneko PSOErekin inongo zerikusirik ez duena ere.
Sanchez minduta agertu zen publikoki, negarraren ertzean; orain, auto-ahaldundurik, berriz ere aldarrikatzen du bere burua lider ukaezina dela, baina nortzuena, zertarako? Feijoo euforikoa beste batek ordezkatu du, isila, mikrofonoetatik urrundua, pinganiloaren jarraibideen zain, agian? Esaidazue, etika eta egiari errespetua begira, zertan bereizten dira?
Moraleja: tu egiten dugu ahotik, ahotik hiltzen da arraina.
