Egun hauetan, itxuraz orekatua den hizkera diplomatiko baten pean, ebazpen-proposamen bat aurkeztu zaio Nazio Batuen Segurtasun Kontseiluari, Mendebaldeko Sahara Marokoko autonomia hutsatzat aldarrikatzeko, egiteke dagoen deskolonizazio-prozesua ezabatuz, hau aberrazio juridikoa. 1963tik NBEren ebazpen guztiek eta 1975eko Nazioarteko Justizia Gorteak emandako indarreko epaiak aitortzen dute saharar herriak independentzia edo Marokon integrazioa askatasunez erabakitzeko eskubidea duela: ezin da autodeterminaziorik egon inposatutako subiranotasun baten pean.
Eta bada printzipio juridiko hori txantxetan jotzen duenik, lotsagabekeriaren pastela ginga laranja batekin koroatuz: Donald Trump prozesuaren lider gisa aitortzea, NBEren eztabaida multilaterala Etxe Zurira eramateko asmoz, eztabaidarik egon ez dadin, hain zuzen ere. Israeldar-palestinarraren aurreko maniobrarekin izugarri antza dauka; fikziozko bake agertoki bat sortzea, Magreb-eskualde estrategikoa, bere intereserako, irrikitan errentagarri bihurtzeko. Hala ere, saharar herriaren autodeterminazioa ez dago Washingtonen egutegi politikoaren mende, ezta Rabaten edota Parisen interesen ere. Zeren eta sahararren erabakitasunaren, nazioarteko legezkotasunaren eta, batez ere, justiziaren gainetik realpolitik defendatzeari uko egiten diotenen erresistentziaren mende baitago. Autodeterminazio erreferendum baten bidez konpondu behar dena Marokok xurgatzeko prozesu bihurtu da, legez-kontrako aliantzek eta egun batean, daitekeen irteera bidezko eta iraunkor bakarra den deskolonizazioa bermatzeko konpromisoa hartu zutenen pasibotasunak eutsita.
Laburbilduz: Martxa Berde ospetsuak 50. urteurrenaren bezperan, Mendebaldeko Saharako etorkizuna bahituta jarraitzen du, hipokrisia orokorrak eta nazioarteko kalkulu politikoek astindurik. Testuinguru horretan, urriak 30a den MINURSO denaren agintaldiaren azken egun arte du Nazio Batuen Segurtasun Kontseiluak ebazpen berri bat hartzeko, Saharan duen babes eta control misioa jarrai dezaten. Ea ba.
