Deituriko Salazar-kasua, goi agintari sozialista zeinek, dirudienez, bere inguruko emakumeak jazartzeko barra libre izan du urteetan zehar, PSOEri faktura zorrotza pasatzen ari da. Egia, Pedro Sánchezen ezaugarria ez da, hain zuzen, haren konfiantzazko gizonak aukeratzen jakitea, baina ezta haien desmanak behar bezala kudeatzea ere, behiaren jarrera hartuz zeina, ikaragaitz eta urrunetik, trena pasatzen begiratzen baitu. Errailetik ateratzeko zorian dagoen tren bat zeinen gidaria -Abalos eta Cerdan bigarren planoan geratu dira- Paco Salazar ospetsua da. Matxista sutsu bat, alderdiak, ulertezina bada ere, Alderdiaren barruan zein Moncloako bulegoetan aspalditik libreki jokatu utzi diona, baita haren kontrako sexu jazarpenagatiko bi salaketa jarri izan zirela jakin ondoren ere. Ba ez, Jazarpenaren Aurkako Protokoloak ez duela behar bezalako arretaz funtzionatu edo Informazio Kanalak akatsak dituela, bere inplementazio konplexu eta berriagatik, ez dira ez azalpen ez aitzakia, are gutxiago justifikazio onargarri bat. Eta hala da, bai, zerbaitek ustel usaina du Danimarkan... Ferrazen ere.
Lehenik eta behin, labur-labur esanda, sexu- eta sexuan oinarritutako jazarpenari aurre egiteko prebentzio- eta jarduera-neurriak eukitzea ez delako erabaki borondatezkoa, Emakumeen eta Gizonen Berdintasun Eragingarrirako 3/2007 Lege Organikoa indarrean jarri zenetik legezko betebeharra baizik. Ondorengo arau-garapenek haren irismena eta aplikazio-mekanismoak baino ez zituzten indartu. Bestalde, izan ere, sistema osoa, erraza edo sofistikatua izan arren, galbideratzen da bere kontrolaren arduradunen erabakiak jazarlea estaltzeko hartzen direnean, eta ez bere biktima babesteko: errugabetasun-presuntzioa, prozesuaren berme nagusietako bat gisa, kudeaketa garbia eta gardena denean bakarrik nagusitzen da. Ez denean, prostituitu egiten da. Eta hola, alderdi politiko batek harrotzen dituen etika komuneko zulotik joan egiten da. Jende zintzoak katearik tira besterik ez dio egiten. Primeran eginda.
