Batzuentzat politika herriaren opioa da, Makiavelo-rentzat, berriz, engainatzeko artea. Groucho Marxek utzitako hitz famatuen arabera, arazoak bila-, aurki-, diagnostiko faltsua egin- eta, ondoren, okerreko konponbideak aplikatzeko artea da politika. Eta Churchilli egozten dion aristoteliko esana hor dago ere: ahal denaren artea da. Charles Maurrasek erantsi zion d’abord la politique (politika, ezer baino lehen), beharrezkoa dena posible egiteko artea da baizik. Adoz, baina lortzeko zer? nortzuentzat? Nere iritsia: guztien onurako, zapaltzen diren eskubideak berrezartzeko, talderik kalteberenen duintasuna defenda- edota desberdin pentsatzen duten arteko bizikidetza bultzatzeko, konpromisoa eta emandako hitzarekiko errespetua bai delako, inozoen edo faltsuen kontua inoiz ez. Tira… Joan den astean Triatloi Kroseko Europako Txapelketa egin zen Euskadin. Kirolariak bere selekzioarekin lehiatzen ziren arren, batzuk bakarka egiten zuten, hainbat euskaldun. Ba, zigor gogorren mehatxupean, Espainiako selekzio-kamisetarekin lehiatzera beharturik izan ziren. Ospetsuena bihurtu den irudia? Korrikalari batena, jantzi ofizialik erabili gabe, ikurrina batekin helmugan sartuz. Esker Abertzaleko ‘politikariek’, bere komunikabide medioak eta sare sozialeen trollak barne, irudia bereganatu dute berehala, Bermeoko alkateari eta, bide batez, EAJri erasotuz. Eta euskal emakume kirolari baten aurka ere bai, publikoarengandik eskaintzen zioten ikurrina ez jasotzeagatik helmugako atean. Bai hipokritak, koldarrak... Gustuko duten argazkiko kirolaria ertzain bat dela ederki dakitelako, Ertzaintzaren uniformea eta ikurrina janzten dituenean, haien irain eta erasoen jomugan –hiltzailea!, zipaio!, faxista!– izango den pertsona bera. Eta ni berataz, harro! Hala ere, argazki hori ikustean sumintzen nauena hau da: Euskal Selekzionaren ofizialtasunaren aldarrikapena kirolari amateur baten eskuetan utzi egitea. Ze gure politikoek, geureak, borroka hori irmo buru ibiltzeko hitza eman bai ziguten. Hau pena.
