Zentsura interneten

The Power Elite liburuan (1956 an), Wright Mills-ek azaltzen duenez establishment-a azpi-eliteen bat-egite politiko, militar, ekonomikoak, unibertsitarioa eta komunikabideak eratutako talde elitea izango litzatekeen.

Bestalde, Zbigniew Brzezinski, (Carter-en administrazioko Nazio-Segurtasuneko kontseilaria ohia) bere liburuan Between Two Ages: America's Role in the Technetronic Era (1970), elite batengatiko "manipulazio zibernetikoaren" bitartez, gizartearen kontrola defendatzen du, PRISM-a programako ezarpena iragarriko lukeena.

Beraz, Hodeia deritzona kontrolatzeko ahalegin ondoren, datozen urteetan informazioaren demokratizazioaren amaierantz joko dugu, hitz zehatz baten erabilera debekatzen duten legeetako inposatzearen bitartez, (Txinan, adibidez, "demokrazia" edo "giza eskubideak"), herri totalitarioak deitutakoek hasitako bidea jarraituz.

Horrela, OpenNet Erakundearen (Oxfordeko unibertsitateek, Cambridge-k, Harvard-ek eta Torontok osatuta) ikerketaren arabera, 25 herrialdek "eduki politiko edo sozial arriskutsuen gainean" , web-zentsuran jardunko lukete. Halaber, mendebaldeko enpresako kolaborazioari esker eta zentsura metodo sofistikatuen bitartez, YouTube bezala aplikazioetarako edo Google Maps-entzat sarbidea galaraziko lukete, Interneten zentsuran diharduten herrietako zerrendara Estatu espainiarra pasatuz Ateak Irekiren webgune eta Twitter-eko eta Facebook-eko profilak Auzitegi Nazionalak (AN) ixteko agindua eman ondoren.

Hark guztiak, hurrengo hamarkadako Sarerako sarbide unibertsalerako ezintasuna eta Sare-Sarearen bere jatorrietarako itzulera (elite politiko, ekonomiko eta militarren esklusiboa den erreminta bihurtuta) ezarriko ditu, mendebaldeko demokrazia formaletan (Westminster erara), defizit demokratikoaren ezarpena estigma errepikaria gisa geratuz.